Bij 'the Family House' worden we weer even hartelijk ontvangen als 2 dagen terug. Onze bungalow is schoongemaakt en voorzien van schoon beddegoed en handdoeken.
We eten 's avonds bij een restaurantje een kilometer verder aan de weg. Een apart zaakje, veelbezocht en dus druk. Het is een houten gebouwtje met diverse verdiepingen en halve verdiepingen. De voorzijde wordt verlicht door gekleurde lampjes. Overal in en om het restaurant hangen wortels van bomen omlaag, ook gewoon boven je tafel. Het geeft een licht spookhuiseffect, maar is toch sfeervol.
Als we terugkomen bij de bungalows, staat Alita haar op te wachten met haar moeder. Levia is weer eens in slaap gevallen, dus die schuiven we zo in bed. Yentl heeft echter wel zin om te spelen. Ik vraag of Alita zo naar bed gaat. Welnee, die gaat nooit eerder dan 22-23 uur slapen. We zijn van harte welkom bij de familie thuis. Dat kun je niet weigeren. Bovendien is Yentl al met Alita naar binnen verdwenen.
Chang blijkt in schrijftaal 'Junjiran' te heten. Ze heeft een heleboel namen. Junjiran staat op haar visitekaartje, maar ze wordt meestal Nong genoemd. Op school heette ze nog anders en als moslima heet ze Fatima. Verwarrend lijkt me dat.
Junjiran zit op een donkere, hardhouten bank in haar kantoor televisie te kijken. Ik zit naast haar en kijk ongelovig mee. Op de buis is een ongelooflijk slechte soap, dat zie je van een kilometer afstand, zelfs als het in het Thais is. De acteurs zijn zwaar overschminkt en de scènes zijn slecht aan elkaar geplakt of misschien hoort dat hier zo. Junjiran en ik praten over alles wat vrouwen bezighoudt, terwijl zij af en toe geboeid kijkt, om zich dan weer tot mij te wenden. Het kamertje erachter wordt van het kantoor gescheiden door een gordijn. Daarachter horen we Alita en Yentl spelen en lachen. We gaan een kijkje nemen. Ook hier zijn azuurblauwe tegels, de fan aan het plafond draait op volle toeren en op de grond ligt een berg speelgoed. In de kleine ruimte staat een bed en een kledingkast. Het is niet de kamer van Alita, want die slaapt tussen haar ouders in. Misschien is het een rustplaats voor overdag? Verder staat er een kledingkast. Dit is een vertrek waar ze overdag zijn, als het kantoor in gebruik is voor de weinige bezoekers van het bungalowparkje. We zitten op de tegelvloer, naast de speelgoeddoos en al het plastic speelgoed om ons heen. Yentl onderzoekt alles, is gefascineerd door alle plastic fröbels en Alita vindt het geweldig wat Yentl verzint wat je met haar speelgoed allemaal kunt doen.
We praten over de kinderen. Alita slaapt overdag van 12 tot 15 uur. Dat verklaart waarom ze dagelijks tot 23 uur opblijft. Eerder is ze niet moe. Ze is ietsje jonger dan Levia. De man van Junjiran is taxichauffeur en rijdt van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat rond. Niet alleen op Phuket, maar ook rustig een retourtje Krabi of Surat Thani. Hij is in dienst van een hotel. Er worden foto's uit de kast gehaald. Een doosje met daarin allemaal envelopjes. We zien Junjiran als schoolmeisje, op de dag van haar trouwen, op het trouwen van haar zus en kiekjes van Alita als baby. Ook is er een foto van Alita met een hoofddoekje. Eerlijk gezegd voel ik me in dit land wel behoorlijk tekortschieten dat ik daar zo weinig van weet. Maar Junjiran vertelt, ongevraagd, van alles over haar geloof. Ik begrijp uit haar verhaal dat zij heel vrij met het geloof omgaan. Zij en Alita dragen zeer zelden hoofddoekjes. Ik was in de veronderstelling dat dat buitenshuis verplicht was, maar dat is kennelijk overal anders. Hier is in ieder geval niets verplicht.
Als Alita bijna omrolt van de slaap, weet ik Yentl eindelijk zover te krijgen ook mee te gaan naar onze bungalow. De avond is zacht. Het krekelconcert is er weer en de doerianboom wuift zachtjes.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten