Thaise Massage in Phuket Town

27 februari 2008

Onze hotelkamer is beslist 'cosy'. Bloemetjesbehang en een tafeltje met een geruit kleedje. Twee eenpersoonsbedden, keurig opgedekt met witte lakens en op de vloer roodbruine plavuizen. Volgens Yentl (verwend nest!) is het enige minpuntje het gebrek aan een bad.

Phuket is dor voor een stad. Er zijn straten en straten en straten. Maar geen knusse pleintjes, weinig steegjes en geen middelpunt dat iedereen aantrekt. We zijn hierheen gekomen omdat Phuket Town, als een van de weinige plekken in Zuid-Thailand, wat antieke gebouwen zou hebben. Het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Uitgebreid winkelen is een andere reden om nog het eiland over te fietsen en natuurlijk dat fietsen op zich. Wie kan er na honderden kilometers nou rustig enkele dagen op een strand blijven zitten? Ik niet in ieder geval.

De straten zijn voorzien van vele souvenirwinkels en restaurants. Niets nieuws onder de zon dus. Of toch? Phuket Town heeft heuse winkelcentra. Koud! Niet te filmen wat de airconditioning daar veroorzaakt. Het is een wonder dat je geen poolpak aangeboden wordt bij het betreden van 'Ocean Mall'. Zulke temperatuurschokken moesten verboden worden.

Mijn zoektocht naar Thaise currypasta loopt op niets uit. De winkel waar het te krijgen zou zijn, Robinson, blijkt een grote Westerse supermarkt te zijn. Het is wel even een cultuurschok. Na wekenlang te hebben gegrasduind in kleine zaakjes langs de weg voor een fles water, bananencakejes en andere kleinigheden, komt deze supermarkt op de proppen met een groente-en fruitafdeling, 20 soorten oploskoffie en 3 gangen shampoo. De vermaarde potten 'whitening sunscreen' zijn ook aanwezig, evenals de vele middelen tegen acné. Vreemd, hebben Aziaten van dat laatste zo'n last? De whitening-hype is natuurlijk het omgekeerde van de Europese bruinmakende bodylotions. Vaak zie je kinderen met dikke vegen zonnebrandspul op. In het begin dacht ik dat de moeders het niet goed uitsmeerden (wat deels waar is), maar meestal gaat het om robuuste lagen whitening cream.

GGGGGGGenieten
In de buurt rondom het Rome Place Hotel hebben we vlak na aankomst een winkeltje bezocht om wat cadeautjes te kopen voor thuis. Ernaast is een massagesalon: Kim's Spa. Massagedames en -winkels zie je overal in Thailand, vooral op de stranden, maar ook in de resorts en in een stad als deze zijn diverse salons. Ik besluit dat ik maar eens een voetmassage ga proberen. Mijn Mensendiecktherapeute raadde het zelfs aan. Ik zou toch eigenwijs zijn als ik zo'n advies in de wind sloeg? Eerder op de middag trachtten de dames van de salon ons al binnen te lokken. Toen ik lachend op de kinderen wees als excuus, werd dat snel van de hand gedaan. De babies konden volgens de dames best binnen even een dutje doen op een relaxstoel. Yentl wil wel mee en, zo zegt ze, ze wil wel nagellak. Aha.

We stappen opgetogen en een tikje nerveus binnen bij Kim's Spa. Het is een prachtige zaak. Voor de deur staat een tafeltje met mooie beeldjes, wat wierookstokjes en een geweldig bloemstuk. Als je de glazen deuren passeert, betreed je rustieke Oosterse sferen. Een donkere, houten vloer, waarop de spots van boven gele lichtpaden door de winkel creeëren, her en der kleine beeldjes, waterbolletjes, een kom vissen en de vloer is afgewerkt met een lijst van witte, ronde kiezels. We moeten plaatsnemen op een teakhouten bankje waar we koele glaasjes water aangereikt krijgen en de menukaart.

Yentl vindt het he-le-maal fantastisch. We zitten nog maar net of ze verzucht: 'Ooooooh wat is het hier fijn. Zo heerlijk, zo mooi en zoooooo rustig'. Ze klaart er helemaal van op. We bekijken de menukaart. Daar staan de mogelijke behandelingen en combinaties, maar omdat in Thailand altijd alles mogelijk is, vraag ik slechts een halfuurtje voetmassage en gelakte teennagels voor Yentl.

We worden meegenomen naar een ander bankje, met waskommen en verfijnde kraantjes op de vloer. Daar worden onze voeten gewassen. Omdat Yentl te klein is, moet ze op de grond zitten met haar voetjes in de bak. Na het wassen volgt schrobben met een nagelborsteltje en een eeltschaaf. Er worden ons twee bamboe fauteuils gewezen met zachte witte kussens, naast elkaar. Over onze benen worden handdoekjes gelegd die Robijnzacht gewassen zijn.

Yentl straalt. Zo'n piepklein meisje in zo'n grote stoel. Terwijl mijn voeten eerst verzorgd worden en daarna gemasseerd, krijgt Yentl van alle massagedames (een stuk of 15) bergen aandacht. De een komt haar nageltjes knippen, de volgende komt ze vijlen, weer een ander doet haar handjes, een vierde bekijkt of de voorgaande dames het netjes hebben gevijld, de vijfde brengt een banaan, de zesde een tissue waar ze de pitten van de banaan op kan leggen, de volgende komt een kopje thee brengen en de rest van de dames komt ook telkens langs om te praten met Yentl of om zachtjes haar voetjes ook te masseren. 'Relax, baby!' zegt er eentje, maar dat is overbodig, want Yentl verkeert in hogere sferen. De enorme lach op haar gezicht, de twinkelende ogen... Prompt kan ik mijn ogen niet meer van haar afhouden. Ze is zo mooi als ze zo goed in haar vel steekt.

Roze nagellak met glitters wordt aangebracht op Yentl haar teennagels. Ze heeft het zelf mogen uitzoeken en is de koning te rijk met dit beauty-hoogtepunt. Na de voetmassage vraagt de juffrouw of ik ook nagellak wil. Yentl wijst meteen een flesje aan dat ik moet nemen. Eh? Vooruit dan maar. Even later heb ik ook roze met glitters op mijn tenen. Yentl krijgt het ook op haar vingers. Helemaal verlicht dansen we even later terug door de zachte schemering. Ik zal nog dagen kunnen teren op dit uitje met Yentl.

's Avonds eten we weer bij hetzelfde zaakje als 's middags. Wegens groot succes bestel ik nogmaals de groene curry. Levia is niet te genieten en geeft aan te willen slapen. Het eten is typisch op z'n Thais aangeleverd: het komt wanneer het klaar is. Dat betekent dat tussen jouw gerecht en dat wat je partner bestelt, weleens een half uurtje of meer kan zitten. Geen nood, wachten en rondkijken is vaak net zo aangenaam. Het komt er nu op neer dat Merijn net de eerste hap van zijn sweet & sour vegetables (een Chinees gerecht) binnenheeft, terwijl Levia in dreigt te storten. Geen land meer mee te bezeilen. Krijsen en huilen, geen zinnig woord komt er meer uit.

Ik besluit terug te gaan met Levia naar het hotel. Daar blijkt dat Levia misschien wat overvoerd is de laatste dagen. Ze leeft enorm op van een portie 1-op-1-aandacht. Ze ligt op bed, kletst en schatert, terwijl ik met een babyoliedoekje het vuil van 5,5wk Thailand van haar af probeer te schrobben. Ze vindt het heerlijk. Voor een volgende reis is dit wel een aandachtspunt: af en toe opsplitsen zodat de kinderen ieder met een van ons even samen wat doen of gewoon samen zijn.