Levia is nog steeds niet helemaal de oude, dus we blijven nog even hier. Opnieuw nemen we twee ligbedjes op het strand. Normaal gesproken is dat totaal niets voor ons, maar hier vinden we het wel aardig. Ik koop vandaag een nieuwe bikini en Yentl krijgt een nieuw jurkje. Het staat haar buitengewoon schattig. Overal waar we komen worden we nageroepen dat we zulke mooie, lieve kinderen hebben. De dames zelf worden er nogal verlegen van.
22 januari 2008
We hebben goed geslapen deze eerste nacht. Niets te merken van een eventuele jetlag in eerste instantie. Of we nu wel of niet betaald hebben voor ontbijt, begrijpen we niet meer. We denken van niet, maar de eigenaresse van ons guesthouse staat erop dat we ontbijten op haar terras. De kinderen hebben nergens trek in. Levia heeft wel bij het opstaan een halve fles mineraalwater gedronken. Daar waren we blij mee, maar het komt er nu op het terras mooi uit, tesamen met het piepkleine stukje ananas dat ze net op heeft. Tot twee keer toe spuugt ze alles onder.
Het eerste dat we zien wanneer we de straat op gaan: een rode Vittorio tandem! HUH? Dat moeten Nederlanders zijn! We speuren om ons heen, zien ergens twee ligbedden met een Ortlieb tas ertussen en concluderen dat dat ze moeten zijn.
We vinden een schaduwrijke plek op het strand, waar Levia heerlijk onder de parasol op een ligbed gaat slapen. Het lijkt ons het beste vandaag maar heeeeeel kalm aan te doen. De kinderen spelen heerlijk met hun nieuwe schepje, emmertje en vormpjes in het strand. Daar kunnen we uren naar kijken. De zee is buitengewoon warm, net alsof je in bad stapt.
De fietsers zijn inderdaad Nederlands. Een wat ouder stel dat ieder jaar overwintert in Azie, bij voorkeur hier in Hat Nai Yang. Ze hebben net een lange tocht door Laos en Vietnam gemaakt en blijven nu nog een paar weken hier.
's Avonds blijkt ook Yentl niet helemaal in orde. (Dank aan Singapore Airlines, want daar aan boord is het gedonder begonnen.) Nadat Merijn haar vieze broek is gaan uitspoelen, valt ze prompt aan tafel in slaap. Ook Levia is onder zeil en zo hebben de kinderen alweer niets gegeten. Nouja, als ze maar wat drinken.
Hat Nai Yang is overigens een bijzonder aardig dorpje aan een schoon strand met kleurige parasolletjes. Ja, er komen toeristen, maar wel heel weinig. Er is geen hoogbouw en alles is heel rustig en gezellig. En dat op maar 2 kilometer van de luchthaven!
21 januari 2008
Als blokken beton vallen we alle vier op de vlucht van Singapore naar Phuket in slaap. Levia is verworden tot een klein, ziek vogeltje. Zo sneu. Gekriebel aan mijn been doet mij ontwaken: de stewardess die komt melden dat m'n stoel rechtop moet omdat de landing reeds is ingezet. De kinderen worden niet wakker en het is dan ook een schok voor Yentl als we haar na de boemslanding op Phuket ruw uit haar dromen halen. Ze is van de kaart zoals alleen Yentl dat kan zijn. Het begint extra goed als we elkaar (Levia/Edith, Yentl/Merijn) al tussen vliegtuig en douane kwijtraken. En dan nog eens de lange rij voor de douane, een uur! Wat alles weer goedmaakt is dat we bij de bagageband onmiddellijk onze tandem in het vizier krijgen. Die kinderen die totaal van de kaart waren, fleuren meteen op en beginnen ons te helpen met het monteren van sturen, pedalen en tassen.
Niet veel later verlaten we Phuket Airport. Opgetogen zijn we, allemaal! De eerste paar honderd meter gillen Merijn en ik het uit naar elkaar: 'We zijn er, het is echt, we fietsen, in Thailand!' Om ons heen juichende Thai, hello-geroep en enthousiaste kreten! De hitte valt mee en we vinden snel de weg naar Hat Nai Yang, een strandplaatsje vlakbij het vliegveld. Onderweg halen we bij het eerste het beste stalletje 4 flesjes limonade voor het waanzinnige bedrag van (omgerekend) 1 euro. De stemming zit er goed in.
In Hat Nai Yang vinden we een kamer in 'By the Sea', een klein guesthouse pal aan het strand. Slechts 1 megagroot bed, waar we gemakkelijk met z'n vieren in kunnen slapen. We gaan wat eten op het strand, maar dat blijkt voor Levia toch teveel. Ze valt al in slaap als we de menukaart nog maar net in handen hebben. De dame van restaurant Sumalee rukt onmiddelijk een ligbed en doeken aan. Wij genieten van het eten en Yentl drinkt haar eerste cocosnoot.
Hier nog een plaatje van onze bagagekar op Schiphol. Het zilveren pakket onderop is onze ingeklapte fietskar.
4 opmerkingen:
Hm, als Levia geen eens interesse heeft in eten is ze echt ziek. Maar verder klinkt alles reuzegoed! Geniet ervan, maar dat hoef ik jullie vast niet te vertellen.
Zo ontzettend gaaf wat jullie aan het doen zijn! Vinden ze mij hier in Duitsland al gestoord als ik met mijn 3 kinderen in de bakfiets door het dorp fiets, zal ik ze maar niet over jullie vertellen ;)
Wel jammer, dat de kinderen zich niet lekker voelen, hopelijk knappen ze snel weer op. Gelukkig hebben jullie de tijd om rustig aan te doen.
Heeeeeel veel plezier! We volgen jullie op de voet (online dan).
Hmm, naar dat de meiden niet helemaal in orde zijn. Verder klinkt het als een prima begin!
Mooie foto, maar hoort bij drinken uit een kokosnoot niet ook "met je billen bloot"? :)
Hallo allevier,
Wat spannend wat jullie aan het doen zijn! Zie je dit luxepaardje al fietsen door Thailand? Wij hebben zelfs onze camper (VS) ingeruild voor een huis en hotels (ahum).Ik heb de avontuurlijke genen niet meegekregen.
Geniet van deze geweldige reis en beterschap voor de meiden!
Berthelotte, Rutger, Floris en Julius
Een reactie posten