De kinderen

Er komen allerlei vragen over hoe het met de kinderen gaat.

Ik moet zeggen, ze zijn verschrikkelijk flexibel en genieten met volle teugen. TElkens op een andere plek slapen... het maakt ze niet uit. Zelfs Levia, die thuis de laatste tijd veel moeite had met inslapen, gaat hier liggen, doet haar ogen dicht en tukt de hele nacht.

Eten: doen ze steeds beter. Wij denken dat ze moesten acclamatiseren en daarom nagenoeg niks aten. Ze proberen echt alles en hebben een beetje uitgevonden wat ze overal kunnen krijgen, zoals bijvoorbeeld scrambled eggs, rijst, rijst en nog eens rijst en heel soms spaghetti.

De hitte: hebben ze beiden amper last van. Wij volwassenen vinden het al gauw vies als we zweten, maar de kinderen ervaren dat helemaal niet zo. Ze hebben de hele dag drijfnatte hoofdjes. Hun koelingssysteem werkt dus uitstekend. Levia heeft het liefst lange mouwen aan, Yentl gaat 't liefst zo bloot mogelijk gekleed en zolang ze goed ingesmeerd is, vinden wij dat voor een tijdje prima. Vol in de zon lopen/zitten doe je hier toch weinig. De fietskar hebben we uitgerust met een zonnedakje.

Het reizen: in de fietskar vermaken ze zich meestal wel. Ze zijn vaak verlegen als mensen aan ze zitten. Daarentegen is Levia zo zelfverzekerd dat ze rustig zelf ergens iets lekkers of iets te drinken gaat regelen. Daar is Yentl haar zeer dankbaar voor. Ja, ze vinden het gewoon erg leuk. Een keertje per bus vinden ze ook een leuke afwisseling. Zijn ze moe onderweg? Dan leggen ze gewoon hun hoofd neer en slapen.

Missen? Het lijkt er niet op dat ze thuis missen. Ze zijn duidelijk aan ons gehecht, niet aan de plek waar we ons bevinden. School? Mwah, komt over een paar weken wel weer. Levia blijft wel in contact met thuis door steeds zogenaamd op te bellen naar al haar vrienden: Annelies, Jan, Doriet, Andries, oma, opa, Rianne, Romee, Moshe en Ezra, Bert en Alex. Haar dagelijkse telefonades zijn geweldig om aan te horen.