Twee blauwe oogjes staren ons wezenloos aan. Eromheen zien we oranje uitgeslagen poten en helemaal onderin de schaal een gele saus. Mmmmmmmmmmmmmmm!
We dachten, we laten het breed hangen (een dikke knipoog is hier op z'n plaats), we nemen crab. Geroosterde krab met botersaus. Het ruikt alleen al zalig. We hebben geen van beiden ooit zoiets voor ons neus gehad maar laten ons niet kennen. Hoe eet je krab? Nou, door het gewoon te doen.
De krab die we vorig jaar in Engeland op ons bord kregen (de schaal alleen, heerlijk gevuld) kan Yentl zich nog herinneren. Deze keer doet ze niet mee met de krab. Levia uiteraard wel.
En nu weten we het zeker, de Hollandse krabfantasie lijkt in de verste verte niet op wat we hier eten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten