Overal is stof op Ko Lanta. Ben je onderweg, dan zie je soms zo'n wolk aankomen. Je wendt gauw je gezicht af en alleen je haar is ineens van kleur verschoten. Over kleren hebben we het niet. Die zijn immers allang verschoten, verkleurd, verwassen of zo zout van de permanente zweetstaat die fietsen in de tropen oplevert, dat ze bij thuiskomst mogelijk nooit meer schoon worden.
In een minimart ontdek ik bij de kassa een doosje dat me vaag bekend voorkomt. Maar wat is het toch? Terwijl ik een handvol kleingeld terugkrijg, zie ik ineens dat er gewoon een dikke, dikke laag stof op de verpakking zit. En als je dat stof opzij schuift, blijkt het gewoon een doosje marsen te zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten