Van Ko Lanta naar het vasteland

zondag 18 februari 2008
Wat was er ook alweer voor spannends vandaag? Dat denk ik als ik wakker word. Geen verjaardag. Nee, we gaan met de boot! En wat voor boot. We hebben gisteren met z'n allen een longtailboot gehuurd die ons naar het vasteland zal brengen. Vanaf de noordpier van Ko Lanta gaan we naar de provincie Trang, naar het vissersdorpje Hat Yao. Ik vind het wel spannend. Is die boot wel groot genoeg? Past het allemaal wel met 2 fietsen, een aanhangfiets, een tandem, een fietskar, 4 volwassenen en 3 kinderen?

Het is haasten naar de haven. We moesten toch 10 uur bij Lanta Villa klaarstaan? Of was het toch bij de haven? Anyway, de boot wacht. Ik klim bij aankomst meteen over een soort veerboot heen waarachter onze longtail ligt. En ik ben meteen gerustgesteld. De boot ziet er groot genoeg en prima uit. Vraag me niet waarom, maar op kleine wiebelboten heb ik het niet zo, terwijl ik zeekanovaren langs de zuidkust van Kreta (waar het ook flink kan spoken) alleen maar geweldig vond. De hele bups wordt moeiteloos aan boord gehesen en daar gaan we.

Volgens mij was het slimmer geweest oordoppen te kopen dan zwemvesten voor de kinderen. (We hebben van die opblaasdingen aangeschaft in een minimart.) Wat maakt zo'n longtailboot een herrie! Als je onder het afdak zit is het het ergste, maar buiten op de punt is het eigenlijk alleen maar aangenaam toeven.

We varen over een brede zeearm, tussen de mangrove door, van Ko Lanta weg. Wat is het hier toch enorm groen. Hoge rotsen en eilanden torenen her en der uit het water. Zelfs met kaart erbij is het moeilijk aan te wijzen wat nou wat is. Maar mooi is het zeker. Dat de Andamanzee er paradijselijk uitziet is niets teveel gezegd.

Yentl hangt tijdenlang op de punt over de reling en ze geniet zonder een woord te zeggen. Levia doet een tukje binnen in de boot, gelegen op een zwemvest op de grond. Het is een kleine 2 uur varen. Dan varen we vrij plotseling tussen een eiland door naar het vasteland. Een haventje met een pier komt in zicht. Twijfel bij mij. Is dit wel Hat Yao? Ik heb de kaart aardig bestudeerd en voor Hat Yao ligt Ko Muk en Ko Libong, maar die zijn beide naar mijn gevoel groter dan waar we nu tussendoor varen. En jahoor, we leggen aan bij Pak Meng. Er is kennelijk in de communicatie iets misgegaan. Op zich niet erg, want nu kunnen we door het Nationaal Park fietsen.

Merijn en ik hebben meteen zin om ook in het Hat Chao Mai National Park te kamperen. In de tent slapen blijft toch echt het fijnste. Daardoor scheiden onze wegen na de lunch meteen van die van Dolf, Ine en Luka. Zij gaan naar een Home Stay een stukje verder en daarna via Trang door richting Maleisie. We nemen afscheid van elkaar. Yentl is gelukkig niet al te teleurgesteld. Hopelijk zien we elkaar in Nederland nog eens, want wij vonden het erg leuk ze tegen te komen en hebben genoten van de paar dagen die we min of meer samen hebben doorgebracht.

Het National Park is niet erg ver fietsen. Een goede gok. Het is prachtig gelegen aan het strand. Tenten staan al klaar. Daar maken voornamelijk Thai gebruik van. (Wij hebben natuurlijk onze eigen tent.) Verder zijn er bungalows te huur. Dat is altijd het geval in Nationale Parken hier. Helemaal in de zuidhoek buigt het strand af, er is een soort landengte naar een eiland/berg toe. Zo is er een heel mooie baai ontstaan. En achter die berg gaat zometeen de zon onder.

Als de tent staat is het alweer tijd om op zoek te gaan naar het ons beloofde restaurantje. Dat moet volgens de parkwachters 800m fietsen zijn. Het eerste restaurantachtige ding is dicht. Niet veelbelovend. Bij de hoek van de baai is dan een soort pleintje van gravel met allerhande miniwinkeltjes annex restaurantjes. Je weet hier in Thailand nooit precies waarmee je van doen hebt. Als er meerdere gedekte tafeltjes zijn is het een restaurantje, anders heb je te maken met de familietafel die buitenstaat. Het zou me overigens niet verbazen als je overal, maar dan ook ECHT overal, op verzoek iets te eten kunt krijgen als je het vraagt aan deze vriendelijke mensen.

We eten gegrilde garnalen, roergebakken groente en een spicy salade. Heerlijk. Levia kaapt zo alle garnalen weg. En da's maar goed ook, want juist zij heeft vantevoren aan iedereen die het horen wilde lopen vertellen: 'Ik ga naar Thailand, lekker garnalen eten.'