Lang zal ze leven...

1 februari 2008
Om 5u36 word ik wakker gekraaid door 2 irritante hanen. Dat is hier iedere morgen en er doorheen slapen is me nog niet 1 keer gelukt. Wat is er vandaag? Oja, jarig. Ik denk aan mijn moeder die ieder jaar weer op mijn verjaardag zuchtend mijn leeftijd uitsprak. De laatste keer dat ze op mijn verjaardag kon komen is alweer 5 jaar geleden. Ik was toen 11 weken zwanger van Yentl en we aten een verrukkelijke frambozentaart van de Bijenkorf. Even alleen met mijn gedachten, prima.

Als de wekker gaat om 6u15 (we moeten vroeg op anders is het vreselijk heet fietsen) weet ik al bijna zeker dat Merijn geen idee heeft welke dag het is. Ik geef een hint wanneer Levia zeurt dat ze ook een horloge wil: 'Vraag maar voor je verjaardag als je 3 wordt'. Hij pikt 'm niet op. Later nog eens, weer geen prijs.

Diefstal
De grote, niet prettige verrassing is eigenlijk alleen maar dat we bestolen zijn. De helft van het geld hadden we in een andere tas dan de cameratas gedaan en stom natuurlijk, dat hebben we niet uit de tent gehaald toen we bijvoorbeeld gingen zwemmen gistermiddag. Alles weg, althans de inhoud van mijn portemonnee. Pasjes zijn nog aanwezig, bahts, euro's en Singaporese dollars zijn foetsie. Ik ben misselijk van de schrik. We ontdekken het als we Shaun willen betalen voor 4 dagen eten in de Travellers Rest.

Politie? Verstaat ons niet in dit gehucht. De dichtstbijzijnde tourist police is in Surat Thani. We bellen de verzekering, die ons verhaal noteert. We weten ook niet precies waar het gebeurd is, waardoor de Thaise politie geen procesverbaal kan opmaken. Gedoe dus, flink balen, maar doorgaan. Ook jammer dat we hierdoor anderhalf uur vertraging oplopen bij vertrek.

Rond 10u30 zien we ergens langs de weg een eettentje. We stoppen met de bedoeling wat te drinken, maar iets eten kan nooit kwaad als je zoveel energie verspilt op de fiets. Een 'flied lice' dus maar weer eens. De dames van het tentje spreken geen woord Engels, dus er wordt een woordenlijst bijgehaald. Ontroerend en grappig. Het eten is er prima en we worden door de hele familie na afloop uitgezwaaid.

Songpeenong Hotel
Ondertussen ben ik al de halve dag stiekem jarig. Ik heb wel besloten het later op de dag te vertellen, anders is het zo jammer voor de kinderen. De etappe valt vies tegen. Zwaar trappen en de bungalows die we vlak na Phanom zouden moeten tegenkomen, vinden we niet. In Ban Tha Kun is wel een hotel. Het Songpeenong Hotel. We lopen er binnen voor een bezichtiging. Het hotel is rechtstreeks afkomstig uit een enge schietfilm: lege verdiepingen, onaffe trappen, open gaten, groezelig beddegoed en stinkende, donkere kamers. Wegwezen dus!

Dan maar richting de Rajjaprabha Dam, de grootste dam in Zuid-Thailand. Hier is de andere grote ingang van het enorme NP Khao Sok. (We zijn ondertussen bijna 70 km oostelijker dan vanmorgen.) Steil, steil, steil. Foeterend zitten we op de fiets. We zijn het er over eens dat het eigenlijk geen doen is. Het is hier net zo belachelijk steil als in Engeland, waar ze wegen altijd dwars over de berg leggen in plaats van (wat fatsoenlijke Fransen doen) eromheen. En de kar met kinderen en bagage achter de tandem is gewoon te zwaar. Bovendien hebben we er al teveel kilometers op zitten.

De dam is onvindbaar. Vreemd, maar er zijn talloze wegen, de een nog steiler dan de andere. Gelukkig vinden we een bungalowparkje met om de hoek een restaurant. 'Clean food, good taste' luidt het bordje erbij. Dat is een soort keurmerk van de Thaise smaakpolitie. In dit geval is het vast clean, maar niet zo opwekkend voor onze taste buds. Het is dodelijk saai. De bungalow is wel fijn en ligt in een supermooie tuin.

Tijdens het eten vertel ik Merijn dat ik vandaag jarig ben. Hij is onthutst. De kinderen niet, die feliciteren me gewoon. Levia merkt op dat ik dan wel een cadeautje moet krijgen. Dat alles is er natuurlijk niet. Ik heb overdag op een marktje Berliner bollen gekocht, die we in een bushokje hebben opgegeten. Dat gaf me wel een feestelijk gevoel. Yentl en Levia mogen voor de 2e keer vandaag een ijsje uitzoeken en dat vinden ze grandioos.