Terug naar Krabi

Vroeg in de ochtend, het is nog helemaal donker, kraait er dit keer niet alleen een haan (zelfs in steden halen die rotbeesten je uit bed!), maar loeit de naburige moskee ons wakker. We zijn hier in een streek waar het merendeel van de bevolking moslim is. Op de menukaart van Coconut Home staat dan ook geen varkensvlees en vandaag zien we kleine Hannah ineens met een hoofddoekje voorbij komen, voorop de scooter bij haar vader.

Afscheid nemen van Coconut Home is eigenlijk niet leuk. Het is er veel te fijn. Toch roept ons nomadenbloed dat we weer verder moeten. Na een zalig ontbijt, betalen we en nemen we afscheid.





Ze stoppen ons nog wat flesjes drinkwater toe en zwaaien ons zeer hartelijk uit. Wat een schatten van mensen.

Het is de perfecte fietsdag. Behoorlijk bewolkt en dus niet zo erg heet, al blijkt dat betrekkelijk te zijn. Gisteren was het de hele dag bewolkt en vonden we het nogal fris. De thermometer die we raadpleegden, vertelde ons dat het 'slechts' 32 graden was. Ja, dat is inderdaad tamelijk koud. We sliepen zelfs 2 nachten zonder de fan.

We rijden langs overvolle mangobomen, waar luie poezen onder liggen te gapen en slapen. Er zijn hier zoveel verrukkelijke dingen te zien onderweg. Niet alleen de mango's, maar ook overal papayabomen met vruchten die qua formaat het midden houden tussen een grote courgette en een flinke pompoen, er zijn dadelpalmen en ananassen.

We vragen ons al enige tijd af waar al die mensen op scootertjes met vogelkooien heen gaan. Ik heb het idee dat het iets religieus is, Merijn gokt op zangwedstrijden. Hij krijgt bijna gelijk:



Het mooie van fietsen is dat je op plekken komt, waar je met de bus langsraast en met de auto ook niet zo snel even stopt. Soms stop je alleen al omdat je neus de verleidelijke geur van sateestokjes waarneemt. Een andere keer stop je omdat er 'hello you!' geroepen wordt en het vriendelijke gezicht dat erbij hoort eventjes nieuwsgierig een blik in je fietskar wil werpen. Vaak krijgen de kinderen iets lekkers. Vandaag weer eens een banaan in een dorpje waar de tijd iets heel relatiefs lijkt te zijn. Zo rustig is het er! Niemand heeft haast, iedereen doet uitgebreid inkopen, eet op z'n gemakje of maakt een praatje.

We fietsen terug naar Krabi. Van daaruit gaan we weer een stukje met de bus, waarschijnlijk richting Surat Thani en dan daarboven langs de kust fietsen. In Krabi kunnen we gelukkig weer in het Cha Guesthouse terecht. Deze keer hebben we een kamer met 1 bed meer, dat is wel zo prettig.

Krabi is een leuke stad. We wandelen over de markt en slenteren langs eindeloos veel restaurantjes en kledingzaakjes. Op de night market wil het vandaag niet vlotten. Na dik een uur wachten blijken ze onze bestelling te zijn vergeten. Yentl is ontroostbaar. Gelukkig heeft het restaurant om de hoek nog een bord spaghetti voor haar.